Waar ik ook blij mee ben is de uitgebreide recensie van Peter Selten van mijn boek over De Kopse kant van Nijmegen in het wetenschappelijk tijdschrift Pedagogiek. Hoewel er voor een gerecenseerde altijd wat te wensen over blijft, kan ik me in deze sympathiek getoonzette kritiek goed vinden. Toch blijft de inleiding van Pol de Bondt bij Van God los voor mij de treffendste typering van mijn geschiedschrijving, onder meer door wat hij zegt over de kwintessens van mijn anekdotisch verhaalstijl (zie elders op deze site).
Publiciteit, aandacht voor zijn werk is voor elke schrijver van groot belang en altijd stimulerend, zeker voor een zelfstandig historicus als ondergetekende. Het ene boek trekt natuurlijk meer de aandacht dan het andere, maar in de regel heb ik over publieke en professionele aandacht nooit te klagen gehad. Integendeel. Zo mocht ik afgelopen zondag 15 maart voor de derde keer in mijn carrière aanschuiven bij VPRO’s radioprogramma OVT, het best beluisterde en meest interessante boekenprogramma voor (vooral) historisch geïnteresseerden. Dat dit programma zeer populair is, merk ik o.m. door het grote aantal reacties dat ik steeds na zo’n uitzending krijg. Ditmaal zat ik er voor mijn geschiedenis van de Rabobanken in Etten en Leur. De Rabobanken zijn natuurlijk hot vanwege de huidige economische (krediet)crisis, maar OVT-columniste Nelleke Noordervliet bekende me dat ze zich vooraf toch niet gerealiseerd had hoe boeiend zo’n bankgeschiedenis kan zijn. Kortom een geslaagde uitzending, die verder grotendeels in het teken stond van de ineenstorting van de Sovjetunie in 1991. En omdat ik er toch was en in 1991 langdurig in dat land verbleef, kon ik meteen aanschuiven bij het panel dat hiervoor speciaal was uitgenodigd: Hubert Smeets (NRC) en Hans van Koningsbrugge (RUG). Zo’n uitzending met publiek erbij in Studio Desmet in Amsterdam is toch veel leuker dan in een studio op het Mediapark in Hilversum
Redactrice Astrid Nauta vatte naar aanleiding van mijn Russische avonturen in 1991 ter plekke het plan op om in de nabije toekomst eens terug te blikken op de actie Help de Russen de winter door, die destijds door Sonja Barend namens de VARA werd geïnitieerd. Zelf kom ik de laatste jaren weinig meer in Rusland, maar blijkens de alweer vierde, herziene, druk van mijn Te gast in Rusland, reis ik indirect nog steeds met velen mee.
Sinds afgelopen zomer wordt mijn werkplaats verfraaid door een kleine expositie van prachtige – skinny – sculpturen van José van der Zand. Regelmatig lopen mensen naar binnen die naar haar werk en naam vragen, want José weigerde tot op heden er een (naam-prijs)kaartje bij te leggen. De bronzen plastieken staan gegroepeerd in en bij de linkeretalage van mijn paradijselijke werkplek. Ik hou veel van kunst, mijn huis hangt er vol mee, en ik heb José gewaarschuwd, hoe langer dit exquise ensemble hier staat, hoe meer ik eraan gehecht raak, maar ik kan niet alles in één keer kopen. Binnenkort hoop ik op deze pagina’s wat foto’s van haar werk te tonen.
<afbeelding: overcees2008-2009.jpg>