Ook dit jaar ben ik voornamelijk (druk) bezig met het schrijven aan mijn boek/dissertatie over de geschiedenis van de fameuze kwaliteitsuitgeverij SUN (1969- 2009). 0p basis van de reeds geproduceerde hoofdstukken ontving ik behalve lovende reacties van mijn promotoren, aanvullende beurzen van diverse instellingen. Tegen het einde van dit jaar hoop ik een en ander afgerond te hebben. Tussendoor vond ik tijd om wat essays te schrijven voor het Tijdschrift voor Slavische Literatuur. Het vermaarde Tilburgse Nexus-instituut vroeg mij opnieuw te recenseren voor hun digitale Leestafel, zie: Nexus instituut.
Afgelopen voorjaar heb ik definitief besloten mijn vermaarde en unieke bibliotheek van Russische literatuur in Nederlandse vertaling, zo’n 3000 banden, aan de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag te schenken. Conservator Paul van Capelleveen en zijn collegae van de KB waren na grondige expertise unaniem van mening dat bedoelde verzameling bestempeld moest worden als zijnde van bibliofiele kwaliteit. Dit betekent dat mijn verzameling als de Bibliotheek Cees Willemsen in de KB wordt opgenomen en als zodanig voor altijd bewaard zal blijven. Voor mij als verzamelaar zeer eervol en vooral erg bevredigend. Decennia van speuren, verzamelen en kopen worden aldus op de meest bevredigende manier afgesloten, al heb ik beloofd dat ik eventueel alsnog opduikende, bijzondere exemplaren voor de KB aan zal schaffen om ze toe te voegen aan ‘mijn’ bibliotheek.
De KB denkt een klein jaar nodig te hebben om alle boeken -uitvoerig- te beschrijven c.q. te catalogiseren.
Ik wilde hier eigenlijk foto’s plaatsen van mijn Russische bibliotheek,
maar deze foto van mijn andere verzameling (zonen) lijkt me ook niet verkeerd.
Van links naar rechts: Yasha (oudste), Lorenzo (jongste) en Maxim (middelste zoon).